Zaterdagavond, 30/9, trokken we het bos in. Met de volle maan in de rug en aan een behoedzaam tempo konden we langzaam wennen aan de duisternis rondom ons. Schimmen werden bomen, schaduwen gleden weg, silhouetten prikkelden onze fantasie,… maar de meest intrigerende perceptie kwam in onze oren terecht: de klank van het bos.
Niets te beleven, enkel stilte zou je denken, maar niets is minder waar. Luister maar. Als je een hoofdtelefoon hebt, zet hem dan op. Vergezel ons stilletjes en deel voor een poosje het kleine zitbankje dat, speciaal voor deze avond en ons, klaarstond in dit duistere bos.
Klaas Janssens
Voor wie het fragment beluisterd heeft, de auteur van de door mij geciteerde gedichten is Rutger Kopland