OCHTENDZIN, de nieuwste #andereschoenen wandelworkshop van Moviganta kreeg als ondertitel: “Een ochtend met gouden randje”. En dat werd het wel.
Vooreerst moet ik even meegeven dat het zeer spannend werd naarmate de datum naderde. Het onberekenbare en overvloedige regenweer hield ons de hele week in de ban. Wat gaat het worden, regen of veel regen? Ook het vroege uur zorgde voor enig benauwend moment. Maar uiteindelijk werden we beloond, en rijkelijk. Het bleef droog en de ochtendstond had zowaar echt een goudrand in de mond.
En er hing energie in de lucht, dat was duidelijk. Ondanks het vroege uur en de daarbij horende ochtendlijke frisheid ontpopte zich in het gezelschap snel een warme band. Het lekkere ontbijtje met een stevige koffie of deugddoende thee bracht ons samen en aandachtig luisterden we naar Christine’s inleiding. Ze koos voor ons een verrassende kijk op het thema aan de hand van een tekst van Frédéric Gros over energie en de wisselwerking die wandelen daarbij kan betekenen.
Dit inspireerde ons om daarna een illustratie van onze eigen persoonlijke ochtendceremonie te schetsen. Heel verrassend om bij elkaar verschillen en overeenkomsten te kunnen ontdekken. Er ontkiemt een bindend weefsel dat met een paar korte maar aandoenlijke en passende gedichten van Pierre Kemp bestendigd wordt. We zijn klaar voor de stap, de steun van de aarde, het landschap en haar bekoring.
Het uitzicht vanop de Pallox, een fruitbeeldig kunstwerk, is fantastisch en het mooie Meldert in haar glooiende landschap ligt aan onze voeten. Bekoorlijke holle wegen op mensenmaat, het verhaal van de heilige Sint-Ermelindis, het wandelpad door de bijzondere Mene-vallei met haar indrukwekkende ruigtes en zeldzame natuurelementen pakken ons in.
Hoe verwoordt je zoveel schoonheid? Christine bracht voor ons een treffende beschrijving mee in een gedicht van Fernando Pessoa:
Schoonheid is de naam van iets dat niet bestaat
En die ik aan de dingen geef in ruil voor het genot dat zij mij geven.
Daar kan je even mee verder…
Een kopje warme thee en een versnapering onderweg gaan er goed in, alsook een teder gedicht van Toon Hermans “Zielsgelukkig”. We hebben het naar onze zin!
Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.
Bedankt, Christine, we kregen waarachtig een ochtend met een gouden randje van je.
Klaas Janssens
Fijn dat je het tijdens ochtendzin naar je zin had, Klaas. Je verslagje doet me oprecht plezier, dank je wel hiervoor!