De OCHTENDZIN van 5 januari 2025 nadert en het weer blijft slecht. Grijs, donkergrijs, regen, smeltende sneeuw en kille koude wind zijn schering en inslag. Het wordt spannend, want een grote ijzeren toren op een heuvelrug te midden de velden biedt weinig beschutting. We zijn al wel wat gewoon, maar het is niet evident om daar ‘s morgens vroeg een ontbijt ietwat comfortabel te gaan nuttigen. Laat staan dat er weinig zonsopgang te zien zal zijn. Gelukkig voor ons wist Christine dit creatief op te vangen door het startpunt naar de kapel van Sint-Ermelindis in Meldert te verplaatsen. Deze aanpassing zorgde voor een knusse en gezellige sfeer die meteen de toon zette voor de dag. We hadden er droog en warm een deugddoend ontbijt.
De kapel was een uitstekende keuze om de wandeling in deze omstandigheden te beginnen. De serene en historische ambiance bood een moment van rust en samenzijn voordat we het regenachtige en kille landschap introkken. Het voelde intiem en speciaal om hier samen te komen, en het gaf een extra dimensie aan de reflectieve openingscirkel. Het verhaal van Sint-Ermelindis en de aanwezigheid van een bron met miraculeus water in de kapel boden inspiratie en een stimulans tot nieuwsgierigheid naar de wandeling.
Hoewel het weer niet meewerkte, had de wandeling door de ruige Mene-Jordaanvallei nog steeds zijn bijzondere charme. De regen gaf het landschap een eigen, rauwe schoonheid: de bomen en struiken glommen mysterieus, en het water versterkte de frisse geur van de natuur. De modderige paden zorgden voor wat uitdaging, maar dit bracht ook een gevoel van avontuur en verbinding met zich mee.
Er heerste een warme sfeer binnen de kleine groep. Er werd voor elkaar gezorgd, naar elkaar gekeken en naar elkaar geluisterd. De zorgvuldig gekozen teksten en reflectieve momenten gaven diepgang en brachten rust, zelfs midden in de regen: de theepauze onderweg was een welkome opkikker. Aangekomen aan de Pallox, waar we normaal gezien zouden vertrokken zijn, konden we even uit de wind wat droger samenzitten met warme kopjes in de hand. Een paar goed gekozen mooie gedichtjes van Herman De Coninck, Geert Van Istendael en Jan Hanlo erbij. Meer moet dat niet zijn. Het voelde als een kleine viering van de ochtend-zin.
De OCHTENDZIN-wandeling bewees dat zelfs slecht weer geen obstakel hoeft te zijn voor een waardevolle ervaring. De gezellige start in de kapel, het avontuurlijke karakter van de wandeling en de reflectieve momenten maakten het tot een ochtend om niet snel te vergeten. Ik kijk ernaar uit om deze wandeling nog eens te beleven, hopelijk onder drogere omstandigheden, maar zelfs met regen was het een inspirerende manier om het jaar te beginnen. Heel graag tot de volgende…
