Verhaal van een stiltewandeling

Op een mooie namiddag verzamelden we aan de rand van de vijver in het centrum van het pittoreske kunstenaarsdorpje Nodebeek (Nodebais), net over de taalgrens, een gehucht van Bevekom (Beauvechain). Het was de start van een bijzondere Moviganta stiltewandeling, onder andere geïnspireerd door het werk “Stilte” van Maurice Maeterlinck.

We kregen een korte introductie over Maeterlincks werk en de regels van de stiltewandeling. Daarna begonnen we in stilte aan onze tocht, met alleen het zachte geluid van onze voetstappen en de natuurlijke geluiden om ons heen. De route was zorgvuldig uitgestippeld door Christine, met aandacht voor zowel natuurlijke schoonheid als culturele rijkdommen van het dorp.

De eerste stappen waren onwennig; de gebruikelijke neiging om te praten en ervaringen te delen werden onderdrukt. Maar al snel begon de rust van de omgeving op ons in te werken. In de stilte ontdekten we een rijkdom aan bezienswaardigheden en geluiden die anders onopgemerkt blijven.

Een van de hoogtepunten van de wandeling was een bezoek aan een oud, afgelegen kapelletje net buiten het dorp. De kapel Onze-Lieve-Vrouw van Goede Bijstand of Gosinkapel, met zijn prachtige keramiekwerken van Max van der Linden aan de muren, ademde een mystieke stilte. Hier hielden we een korte pauze, waarin we de kans kregen om van de kunst te genieten en te reflecteren. De serene omgeving bood een perfecte gelegenheid om de woorden van Maeterlinck over stilte en betrokkenheid te overdenken.

De wandeling was niet zonder uitdagingen. Zonder woorden te kunnen wisselen, moesten we vertrouwen op elkaars lichaamstaal en de intuïtieve band die in stilte ontstond. Naarmate de wandeling vorderde, werd de stilte minder een last en meer een bron van kracht. Alles leek intenser en betekenisvoller zonder de afleiding van woorden. Dit gaf een verrassend gevoel van verbondenheid.

Toen we rust hielden op een mooie plek waren we wat veranderd. De aanvankelijke onwennigheid was vervangen door een gevoel van begrip en verbinding. We hielden een gedeeld moment van reflectie, waarin eenieder de ruimte kreeg om nog stil te zijn of om zijn of haar ervaringen te delen.

Na enige tijd wandelen bereikten we de rand van Nodebais weer. De zon stond inmiddels bijna aan de einder en verwarmde het landschap. Hier hielden we stil bij een open plek te midden van de omliggende natuur.

De stilte werd gebroken en ervaringen werden gedeeld. De gesprekken waren gevuld met verwondering en interessante reflecties. We spraken over een dieper inzicht in de stilte en haar verschillende vormen en een dieper inzicht in onszelf. De wandeling had niet alleen de schoonheid van Nodebais en zijn natuurlijke omgeving onthuld, maar ook de waarde van stilte als bron van kracht, inspiratie en mildheid.

Ik geef tot slot graag een paar mooie beschouwingen van Maeterlinck mee:

Geen stilte is leerzamer dan die der liefde, en deze alleen behoort aan niemand dan aan ons zelf.

De andere groote stilten, die van den dood, de smart of het noodlot, behooren ons niet toe. Uit de gebeurtenissen komen ze op ons af op het uur, dat ze zelf gekozen hebben, en zij, wien ze niet tegemoet komen, hebben zich niets te verwijten daaromtrent.

Deze stiltewandeling was een leerzame en verrijkende ervaring. Het herinnerde ons aan de kracht van stilte, aan de waarde van geduld en aan de intense, vaak over het hoofd geziene schoonheid van de natuurlijke wereld. In de drukte van het moderne leven biedt zo’n wandeling een waardevolle kans om opnieuw verbinding te maken met met onszelf, onze naasten en de wereld om ons heen en om diep te luisteren. Het was een uitdaging, maar een die uiteindelijk oprechte voldoening bracht.

Ten zeerste aanbevolen…

Klaas Janssens

Wandelworkshop